اقیانوس آبی به‌طور ویژه بر مفهوم نوآوری ارزش مُتمرکز است. مُشتریان فقط باید هزینه محصولات و خدمات و راهکارهایی را پرداخت کنند که مطلوب‌شان است و به‌طور واقعی دردی از ایشان دوا می‌کند؛ اما، در فضای کسب‌وکار رقابتی کنونی، مُشتریان ناخواسته و نادانسته بخشی از هزینه‌های رقابت بُنگاه‌ها را پرداخت می‌کنند. همچنین، محصولات و خدمات و راهکارها شامل مجموعه‌ای از امکانات و بخش‌هایی هستند که بیشترشان کمکی به مُشتریان نمی‌کنند؛ اما، مُشتریان برای دریافت بخش‌های مفید، باید در هزینهٔ خلق و توسعهٔ بخش‌های نامُفید یا نامطلوب هم مُشارکت کنند. بدیهی است که شکل‌گیری نوآوری ارزش کاری بس دُشوار و نیازمند خلاقیت، صبوری، هوشمندی، و دوری از سوگیری‌های رایج در بازارهای رقابت‌محور است.

درک مفاهیم مُستتر در بطن استراتژی اقیانوس آبی نیازمند تغییر در مُدل ذهنی است. استراتژی اقیانوس آبی، از منظر ذِهن‌های رقابت‌محور موضوعی درک‌ناپذیر، دست‌نیافتنی، نشُدنی، و حتی مُضحک است.

کیـم و مابورنیـا چند ابزار کاربردی را برای شکل‌گیری اقیانوس آبی خلق کرده‌اند. این ابزارها نه فقط برای خلق اقیانوس آبی، که ابزارهایی فوق‌العاده برای شناخت فضای رقابت هستند؛ چراکه، رقابت‌گریزی نیازمند شناخت دُرست و عمیق روندهای رقابتی جاری در بطن بازار است.

استراتژی اقیانوس آبی مفهومِ بـومِ استراتژی[۶] و ترسیم پارامتریک منحنی ارزشِ[۷] بُنگاه‌ها را برای شناخت فضای رقابت مُعرفی کرده است. یک‌بار که ترسیم مُنحنی‌های ارزش جاری در بازار را تجربه کنید نگاه‌تان به مقولهٔ رقابت، و کشف فُرصت تغییر می‌کند؛ و دست‌گیرتان می‌شود که نوآوری تصادفی رُخ نمی‌دهد و ماحصل رفتاری سیستمی و سیستماتیک است.